[Τέλος-Αποστολή]Το "σκοτάδι" στην Ημισέληνο [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Το νησί Cornelia αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μέρη της South Blue. Πλούσιο σε κάθε τομέα και υπό συνετή διοίκηση, κατάφερε να αναπτυχθεί σε μια πηγή ευημερίας, την οποία απολαμβάνουν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι. Αποτελεί ένα χαλιφάτο με τρεις πόλης στην συνολική του έκταση και διάφορα χωριά. Πρωτεύουσα ήταν η Bablan, χτισμένη στην νότια ακτή του νησιού.
-Εκεί πρέπει να πάμε κι εμείς, ανακοίνωσε η Shura στον Hermes επιθεωρώντας ακόμα τα χαρτιά με τις πληροφορίες που τους είχαν στείλει.
Έχοντας δώσει αναφορά για την πορεία τους, τους είχε σταλθεί ως απάντηση η επιστολή με την πρώτη αποστολή ως μέλος των CP. Μαζί υπήρχαν και γενικές πληροφορίες για τον τόπο που θα επισκέπτονταν καθώς και σχόλια για το υπόβαθρο σημαντικών ατόμων. Τα υπόλοιπα θα τα πληροφορούνταν συγκεκριμένα από τον ανώτατο άρχοντα του νησιού, τον Χαλίφη Adnan. Σκοπός τους ήταν βέβαια να "καθαρίσουν" τα προβλήματα του. Δολοφονία δηλαδή, κάτι με το οποίο η κοπέλα ήταν οικεία. Όμως... κάπως αλλιώς τα περίμενε τα πράγματα....
-Γιατί δεν πήγαμε κατευθείαν στο δικό της λιμάνι και πρέπει να περπατάμε το μισό νησί;
-Γιατί πιστεύω ότι δεν θα ήταν και πολύ διακριτικό να αφήσουμε το καράβι μας κοντά στο στόχο, να σκοτώσεις μερικούς και μετά να αναχωρήσουμε σαν κύριοι! Πως σου φαίνεται εσένα δηλαδή;

Το πρωτόγνωρο ήταν ότι η κοπέλα είχε εγκαταλείψει την αμυντική στάση απέναντι στον Hermes και πλέον συνεννοούνταν σαν άνθρωποι, παρότι ο Hermes παρέμενε ψυχρός σαν χαρακτήρας. Το ευχάριστο ήταν τα τοπία από τα οποία περνούσαν έχοντας διαλέξει την γραφική και μοναχική διαδρομή για την πρωτεύουσα. Το παράξενο ήταν ότι η κοπέλα δεν αισθανόταν καθόλου "σκοτεινή και απειλητική", όπως φανταζόταν στο μυαλό της ότι θα ήταν ο ρόλος της μυστικής πράκτορος-δολοφόνου της Cipher Pol. Λες και πήγαινε εκδρομή αν και στο τέλος της διαδρομής θα έπρεπε να σκοτώσει μερικούς ανθρώπους! Τι πιο συνηθισμένο;!
-Αυτό έκανες κι εσύ όταν πήγαινες να "καθαρίσεις" κάποιον στόχο; ρώτησε με μα ανέκφραστη μάσκα για πρόσωπο.
-Πάνω-κάτω. Πάντα χρειάζονται προφυλάξεις. Και στην δική σου περίπτωση, λίγες παραπάνω δεν βλάπτουν. Κάποια στιγμή θα μάθεις και θα μπορείς να αποφασίζεις και μόνη σου πόσα ρίσκα θα πάρεις και κατά πόσο μπορείς να "αναμιχθείς" με τον περίγυρο.
Δεν την ικανοποίησε. Παρόλα αυτά συνέχισε την διαδρομή χωρίς ιδιαίτερη γκρίνια μέχρι που βρέθηκε η Bablan στο οπτικό τους πεδίο. Μεγαλοπρεπής και χρυσαφένια σε αποχρώσεις. Με ανατολίτικα κτίσματα και σκαμμένα ρυάκια να την διαπερνούν. Η κίνηση στους δρόμους ήταν μεγάλη, η αγορά της είχε όλων των ειδών τα προϊόντα και τα παζάρια ήταν θεσμός. Το λιμάνι φαινόταν στο νοτιότερο άκρο ενώ στο κέντρο της πόλης δέσποζε το παλάτι με τη σημαία με την Ημισέληνο, το έμβλημα της μοναρχίας, να ανεμίζει στον ψηλότερο στύλο της αυλής.

-Θυμάσαι την προειδοποίηση της αποστολής σωστά; Να υπάρχει απόλυτη μυστικότητα για την δουλειά μας εδώ. Πρέπει να μπούμε κρυφά στο παλάτι και να παρουσιαστούμε μόνο στον χαλίφη Adnan. Η κοπέλα έγνεψε. Για να σε δω λοιπόν. Από που πιστεύεις ότι πρέπει να μπούμε για να μην τραβήξουμε τα βλέμματα;
Η κοπέλα έμεινε να το σκέφτεται για λίγο αμίλητη. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος που ενεργούσε μέχρι τώρα. Κανονικά, παρουσιαζόταν επίσημα στους άρχοντες που ζητούσαν την βοήθεια των marines. Ωστόσο θεώρησε πως η καλύτερη λύση για κάποια που δεν ξέρει τα κατατόπια του μέρους που θα έμπαινε ήταν: Η κουζίνα.
Ο Hermes την κοίταξε για λίγο σταθερά. Καλή ιδέα. Το δέχτηκε και έκανε βήμα προς την πίσω μεριά του παλατιού.
Από την είσοδο που προσωπικού μπήκαν μέσα όταν δεν υπήρχε πολύ κίνηση, φρόντισαν να δανειστούν μερικά πανωφόρια προσωπικού για παν ενδεχόμενο και ακολούθησαν τους διαδρόμους και τις σκάλες για τα ανώτερα πατώματα. Ο Hermes την έκοβε σε πολλές περιπτώσεις για να τις επισημάνει ψιθυριστά ότι ερχόταν κάποια ομάδα.
-Και τώρα τι κάνουμε; ρώτησε σε παρόμοιο τόνο η κοπέλα περιμένοντας διευκρίνηση για να διασχίσει τον τελευταίο διάδρομο που θα τους πήγαινε στα προσωπικά διαμερίσματα του χαλίφη. Ακροπατούμε στις μύτες των ποδιών μας μέχρι την πόρτα;
-Είσαι ταλέντο τελικά!
-Αλήθεια;;
-Φυσικά όχι! Της έριξε μια φάπα στον σβέρκο και την γράπωσε την επόμενη για να μην φωνάξει. Εκεί θα πας μόνη σου, είπε δείχνοντας της με το δάχτυλο την πόρτα λες και ήταν καθυστερημένη. Φρόντισε να μην τα θαλασσώσεις! Και μην πας ακροπατώντας!
Την ελευθέρωσε και εκείνη πήγε για να δει το χαλίφη. Ήλπιζε τουλάχιστον τώρα που θα μιλούσε να μπορούσε να περάσει για σοβαρή γιατί κατά τα άλλα δεν της ερχόταν καμία τέτοια διάθεση!

Ο Hermes την παρακολουθούσε να απομακρύνεται. Από μέσα του έβραζε για την έλλειψη σοβαρότητας της. Αν τα έκανε θαλασσα θα είχε μια πολύ καλή δικαιολογία να την ξεφορτωθεί. Το να της μάθει πως να εργάζεται αποδεικνυόταν πολύ πιο απαιτητικό. Θα μπορούσε να την σπάσει στο ξύλο -και με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση!- για να της δώσει ένα μάθημα, αλλά πίστευε ότι με τόσο ξύλο που είχε φάει η κοπέλα στην ζωή της, ελάχιστη σημασία θα του έδινε. Πίστευε όμως ότι οι ίδιες οι αποστολές, και όσα θα έκανε η ίδια για να τις εκτελέσει, θα αποτελούσαν καλύτερο μέσο για να την βάλλουν στο καλούπι που ήθελαν, καλύτερο κι από πλύση εγκεφάλου!

Πέρασε μέσα στο δωμάτιο που, χωρίς καμία έκπληξη, ήταν το πιο πλούσιο του παλατιού. Παρατήρησε ότι ο χώρος ήταν στο μισοσκόταδο, οι κουρτίνες δεν είχαν ανοιχτεί ακόμα και μάλλον ο χαλίφης κοιμόταν. Αν δεν είχαν ακούσει τις υπηρέτριες να μιλάνε, θα φοβόταν μήπως παραμόνευε κάποιος φρουρός για δολοφόνους, αλλά ήξεραν ότι ο χαλίφης δεν το ανεχόταν στις ώρες ησυχίας του και ότι οι φρουροί απλά περιπολούσαν τους διαδρόμους. Παίρνοντας μια αρκετά κοντινή μίμηση του μόνιμου ύφους του Hermes για να δείχνει ψυχρή και απειλητική, πήγε στις κουρτίνες δίπλα από το κρεβάτι του άντρα που ρουθούνιζε γαλήνια στον ύπνο του και τις τράβηξε απότομα. Φως τον χτύπησε στο πρόσωπο και πετάχτηκε ζαλισμένος. Για μια στιγμή η κοπέλα σκέφτηκε ότι θα της ζητούσε "καφέ", ήταν σίγουρη ότι δεν θα κρατιόταν να μην γελάσει. Ευτυχώς ο άντρας κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ανακάθισε στα σκεπάσματα του και την κοίταξε βάζοντας τα δάχτυλα μπροστά από τα μάτια του.
-Ποια είσαι εσύ;
-Ηρέμησε χαλίφη Adnan. Ευτυχώς για σένα είμαι με το μέρος σου. Τον πλησίασε λίγο ακόμα και με ευχαρίστηση διέκρινε τον άντρα να μαζεύεται προς την αντίθετη μεριά. Είμαι Μυστική πράκτορας της Κυβέρνησης. Στόχος μου είμαι ο Galley και η συμμορία του.
Ο Adnan χάθηκε για λίγο. Την επόμενη συνήλθε και κατάλαβε το νόημα των λογιών της.
-Τότε πρέπει να σε ευχαριστήσω. Ο Galley έχει δημιουργήσει και σε μένα και στους κατοίκους τεράστιο πρόβλημα τον τελευταίο καιρό. Έχει μαζέψει και άλλους άντρες και δεν μπορώ να τον σταματήσω πια.

-Θεωρώ την συνεργασία σου δεδομένη, λοιπόν. Τότε ίσως μπορείς να με πληροφορήσεις για πιθανούς στόχους του Galley όπου θα μπορούσα να τον βρω.
Ο Adnan το σκέφτηκε στρεσσαρισμένος όπως ήταν, τελικά όμως κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
-Όχι, θα μπορούσε να επιτεθεί οπουδήποτε στην πόλη όπως έκανε μέχρι τώρα. Μόνο, τα βλέφαρα της κοπέλας στένεψαν, στο εμπορικό πλοίο που φεύγει αύριο θα μπορούσαν να επιτεθούν αλλά δεν υπάρχει περίπτωση. Η κοπέλα περίμενε την συνέχεια και βιάστηκε να της δώσει εξηγήσεις. Είναι πολύ καλά προστατευμένο. Ένας δειλός σαν και τον Galley δεν θα τολμούσε να του επιτεθεί! Έκανε μια παύση και έπειτα συνέχισε με μια καινούργια ιδέα στο μυαλό. Μπορείς όμως να πας μαζί τους, για περισσότερη ασφάλεια. Αν ο Galley τύχει και του επιτεθεί μπορείς να βοηθήσεις!
-Δεν έχεις καταλάβει ακριβώς πως πάνε τα πράγματα στην ιστορία χαλίφη. Δεν χρειάζομαι βοήθεια για να κανονίσω μια ασήμαντη συμμορία. Τον πλησίασε λίγο ακόμα και πάλι ο χαλίφης τραβήχτηκε μακριά της. Αυτό που ζητώ από την συνεργασία σου είναι να διατηρήσεις την απαραίτητη εχεμύθεια. Εγώ θα φροντίσω να σου καθαρίσω τα προβλήματα και συ θα φροντίσεις να πεις ότι εσύ το οργάνωσες έτσι ώστε να πεθάνουν. Αν το καλοσκεφτείς, του χαμογέλασε στραβά, σε συμφέρει να νομίζει ο λαός σου ότι ευθύνεσαι εσύ για την καταστροφή τους. Όπως και να χει όμως, δεν σε συμφέρει να αποκαλύψεις την εμπλοκή μου.
Και με αυτήν την φράση, έκανε μεταβολή και βγήκε από το δωμάτιο από την πόρτα που είχε μπει. Ο Adnan, αναστατωμένος πέρα από κάθε όριο, το σκέφτηκε και μετά σηκώθηκε. Ήθελε να μιλήσει κι άλλο στην κοπέλα, να καταλάβει τι θα έκανε. Γιατί αυτό που υπονοούσε ήταν πολύ άσχημο για ακόμα ένα λόγο. Βγαίνοντας όμως στον διάδρομο τον βρήκε έρημο. Η κοπέλα είχε ήδη εξαφανιστεί.

Ακριβώς πάνω από τον χαλίφη που έστρεφε το κεφάλι σαν τρελός αριστερά δεξιά, ψάχνοντας μάταια τος διαδρόμους, μέσα στην καταπακτή του εξαερισμού είχε τραβήξει βιαστικά ο Hermes την Shura και περίμεναν αμίλητοι μέχρι να καθαρίσει το τοπίο για να φύγουν. Αμίλητοι τρόπος του λέγειν, μιας και η κοπέλα βρισκόταν σε μια στάση όπου τα μάτια της ήταν σφιχτά κλεισμένα, δάγκωνε τα χείλη της για να την πονέσουν και οι ώμοι της τραντάζονταν από βουβά γέλια. Ο Hermes της έριχνε πλάγιες ματιές γεμάτες προειδοποίηση και δηλητήριο χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Μετά από λίγη ώρα είχαν βρεθεί σε ασφαλή απόσταση από το παλάτι και μπορούσαν να μιλήσουν. Συμφώνησαν και οι δύο ότι δεν μπορούσαν να περιμένουν για κάποια άλλη ευκαιρία να βρουν τον Galley και την συμμορία του σε ένα μέρος. Μπορεί να έπαιζε με τα όρια, ωστόσο η Shura είχε καταφέρει να περάσει την επιθυμητή εντύπωση στο χαλίφη. Η κοπέλα θα επιβιβαζόταν και αυτή στο εμπορικό πλοίο κρυφά. Την ίδια νύχτα λοιπόν, μπήκαν στις αποθήκες του λιμανιού από όπου θα έφευγε το πλοίο τα ξημερώματα. Από όσα κρυφάκουσαν από τους εργάτες και τους ναύτες, τα κιβώτια που θα μετάφερναν ήταν προϊόντα που το γειτονικό βασίλειο είχε ήδη παραγγείλει και πληρώσει ακριβά. Σε ένα από αυτά λοιπόν, χώθηκε και η Shura, μέχρι που την "φόρτωσαν στο αμπάρι του πλοίου και έφυγαν.

Ήταν σκοτεινά και υγρά. Δεν είχε πολύ χώρο, γι αυτό δεν είχε κουβαλήσει πολλά πράγματα μαζί της. Ο αέρας της λιγόστευε και υπολόγιζε ότι είχαν απομακρυνθεί αρκετά από το λιμάνι. Μιας και δεν άκουγε φασαρία στον υπόλοιπο χώρο, έριξε μια κλοτσιά στις γωνίες του καπακιού του κιβωτίου της που άνοιξε με θόρυβο. Βγήκε έξω και ανακάλυψε ότι βρισκόταν μόνη της στο αμπάρι. Πήδηξε έξω και κόλλησε όπως-όπως το καπάκι πίσω στην θέση του. Έπειτα περίμενε το σινιάλο που δεν ήταν άλλο από την σειρήνα συναγερμού που θα σήμανε την επίθεση από το πλοίο του Galley. Πράγματι ήρθε και αυτή η ώρα, δίνοντας της την άνεση να κινηθεί στο πλοίο με άνεση. Όλοι θα έτρεχαν αριστερά-δεξιά ψάχνοντας τους πειρατές. Τώρα, αν κάποιος από τους φρουρούς έπεφτε πάνω στην ίδια... Κακό δικό του! Η ίδια κατευθύνθηκε πρώτα προς το μηχανοστάσιο του πλοίου το οποίο, επίσης ήταν αφύλακτο εκείνη την ώρα. Σφυρίζοντας ανέμελα, πήρε στα χέρια της δύο από τις μπουκάλες γκαζιού που υπήρχαν σε εφεδρεία και συνέχισε την πορεία της για την πλησιέστερη πλάγια πόρτα που θα την έφερνε σε κοντινή απόσταση από το πλοίο του Galley από όπου οι άντρες του είχαν εξορμήσει στο εμπορικό. Πάνω από το κεφάλι της επικρατούσε πανικός, οι άντρες πρέπει να σκοτώνονταν μεταξύ τους. Σίγουρα οι φρουροί θα ήταν αυτοί που θα έπεφταν πρώτοι. Παρόλα αυτά η κοπέλα δεν ένιωσε καμιά παρόρμηση να πάει να τους βοηθήσει. Σκοπός τους ήταν να τραβήξουν τα βλέμματα της συμμορίας, δικός της να φροντίσει να τους διαλύσει.

Με τις φιάλες στα χέρια της πέρασε στο καράβι του Galley. Έστρεψε το βλέμμα ψηλά και διέκρινε την πειρατική σημαία να ανεμίζει. Υπήρχε ένα μακρύ, λεπτό μουστάκι ζωγραφισμένο στο κρανίο, προφανώς χαρακτηριστικό σήμα του καπετάνιου τους. Ήξερε ότι ο Galley ήταν πρώην στρατιώτης στην φρουρά του Χαλίφη. Ένας βίαιος, αδίστακτος και θηριώδης άντρας. Επέστρεψε στην δουλειά της, στο να μεταφέρει τις φιάλες στην καρδιά του δικού τους καραβιού. Όλοι οι πειρατές είχαν μεταφερθεί βέβαια στο εμπορικό για την έφοδο, αλλά έπρεπε να προσέχει μην είχε ξεμείνει κανένας. Έριχνε κλεφτές ματιές στα δωμάτια που παρέμεναν άδεια. Μέχρι που το ρουθούνι της τρύπησε μια μυρωδιά που ήξερε. Καπνός, όπως αυτός που έκανε στα τσιγάρα του ο Hermes. Αυτό της έλειπε τώρα, να πάρουν όλα φωτιά πριν προλάβει να δραπετεύσει η ίδια! Ακολουθώντας την μυρωδιά, αναγκάστηκε να επιστρέψει και να κοιτάξει στο δωμάτιο του πηδαλίου που ήδη είχε επιθεωρήσει. Τώρα όμως διέκρινε ένα σύννεφο καπνού να ανέρχεται από την πλάτη μιας ψηλής καρέκλας.
-Όι! Εσύ γιατί δεν είσαι στην επίθεση; τον ρώτησε δυνατά λες και παράκουγε στα σχέδια της.
Ο άντρας κόντεψε να πέσει από την καρέκλα του, έπειτα όμως σηκώθηκε. Ήταν ψηλός και λεπτός και είχε ένα σπαθί περασμένο στην ζώνη του. Από το πρόσωπο του φαίνονταν ήδη τα μακριά και λεπτά του μουστάκια. Είχε πετύχει διάνα! Αυτός ήταν ο Galley. Μόλις όμως γύρισε την πλάτη και φάνηκε το πρόσωπο του, η Shura έσκασε στα γέλια. Όποιος κι αν ήταν αυτός που διέδιδε τις φήμες, προφανώς δεν τον είχε δει από κοντά!

Ο Galley έδειξε σαν καρτούν να αλλάζει σκέψεις αργά μες στο κεφάλι του, οι εκφράσεις του άλλαζαν αναλόγως καθώς καταλάβαινε ότι η κοπέλα που είχε μπροστά του δεν άνηκε στην συμμορία του. Οπότε... Το τσιγάρο σχεδόν έπεσε από τα χείλη του.
-Οι άχρηστοι θα το πληρώσουν που άφησαν κάποιον να περάσει στο δικό μας καράβι! Εσύ όμως θα το μετανιώσεις τώρα δα!
-Τς! Δεν το νομίζω αυτό! Θα σου συνιστούσα να κόψεις το κάπνισμα! Κάνει κακό στην υγεία. Όμως μάλλον δεν θα προλάβεις.
Ο Galley τράβηξε το σπαθί του την ίδια στιγμή που η Shura ορμούσε κατά πάνω του. Η λεπίδα του έσκισε ξυστά το μάγουλο καθώς η παλάμη της χτυπούσε την μυτη του με φόρα προς τα πάνω. Το τσιγάρο πετάχτηκε από τα χείλη του. Την επόμενη, η κοπέλα στηρίχτηκε με το ελεύθερο χέρι πάνω από την καρέκλα του και πήδηξε για να περάσει στην άλλη μεριά. Στον αέρα, σήκωσε το ένα πόδι της για να τον χτυπήσει και πάλι όμως ο Galley σύρθηκε στο πλάι και έσυρε το όπλο του κατακόρυφα. Η Shura αναγκάστηκε να πατήσει πάνω του για να το σταματήσει από το να την κόψει ολόκληρη. Παρά την επένδυση του παπουτσιού της, το δέρμα της κόπηκε αρκετά βαθιά. Στραβοπάτησε στην προσγείωση αλλά, πέφτοντας πάνω στον Galley πρόλαβε να τον χτυπήσει στο λαιμό κοφτά και δυνατά. Δεν μπόρεσε να το αποφύγει και αυτό, το χτύπημα τον τράνταξε παγώνοντας τον για μια στιγμή. Η κοπέλα βρήκε την ευκαιρία να τον αφοπλίσει και, δανειζόμενη το όπλο του, το έστρεψε εναντίον του τρυπώντας του το στομάχι σοβαρά. Ο Galley ούρλιαξε αλλά από το σοκ, συνήλθε επισης γρήγορα. Όχι ότι μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα. Η κοπέλα είχε αφήσει το όπλο στο τραύμα. Αν το τράβαγε η αιμορραγία θα τον σκότωνε σε δευτερόλεπτα. Ούτε να κουνηθεί δεν τολμούσε. Την είδε όμως να ρουθουνίζει υποτιμητικά και να του γυρνά την πλάτη για να φύγει.
-Αυτό ήταν;! της πέταξε στην οργή του. Δεν θα με σκοτώσεις;
-Ήθελες περισσότερο; Δεν το αξίζεις αλλά και να το άξιζες, δεν θα έπαιρνε πάνω από λίγα λεπτά. Ούτε μου φαίνεσαι για άτομο που αναζητά την έντιμη μάχη, έτσι μακριά που είσαι από το κύριο πεδίο μάχης. Ωστόσο, σε διαβεβαιώνω. Δεν γλιτώνεις. Απόλαυσε τις τελευταίες σου στιγμές στο πάτωμα.

Η Shura μετέφερε την υπόλοιπη διαδρομή τις φιάλες με δυσκολία με το πόδι της να μην τολμά να το πατά πολύ. Ωστόσο, μόλις τις απόθεσε και ελευθερώθηκε από το βάρος τους, ένιωσε πιο πρόθυμη να το πονέσει μιας και θα έπρεπε να κινηθεί πιο γρήγορα από όσο προηγουμένως. Λασκαρε τις βαλβίδες και ο ήχος της διαρροής γέμισε τον χώρο. Ανέβηκε τρέχοντας άκομψα τις σκάλες και επέστρεψε στον διάδρομο όπου ψυχορραγούσε ο Galley. Στο θέαμα χαμογέλασε και έσπρωξε τον εαυτό της να μπει πάλι μέσα.
-Ζεις ακόμα; Θαυμαστό πως μερικοί άνθρωποι κρατιούνται με τα δόντια στην ζωή! σαρκάστηκε την εικόνα του άντρα που είχε ιδρώσει και έδειχνε ότι κάθε ανάσα του ήταν μαρτύριο. Δεν είχε κάνει όμως καμιά κίνηση να το τελειώσει, τραβώντας το σπαθί. Την έβρισε και την καταράστηκε ως απάντηση. Τς-τς-τς! Καθόλου ευγενικό! Και γω ήρθα για να ικανοποιήσω την τελευταία σου επιθυμία! Πήρε από το πεταμένο του τσιγάρο και το ξανάφερε στα χείλη του. Έπειτα του άναψε και ο άντρας τράβηξε τον καπνό. Η φλόγα ζωντάνεψε. Στο κεφάλι της κοπέλας μια αντίστροφη χρονομέτρηση ξεκίνησε. Πριν χαλάσει την εικόνα του σαρκασμού της από την έκφραση της πρόσθεσε: Τώρα μπορείς να πεθάνεις!
Και έφυγε τρέχοντας, μετρώντας ακόμα αντίστροφα. Δεν θα μπορούσε να περάσει από τα πλάγια έτσι όπως είχε έρθει στο καράβι. Έπρεπε να επιστρέψει στο εμπορικό από το κατάστρωμα που βρισκόταν πιο κοντά. Και όπως περίμενε επιχειρώντας το πέρασμα, στο κατάστρωμα του εμπορικού την περίμεναν τα αναίσθητα και μη σώματα των αντρών που είχαν πέσει πολεμώντας. Αυτή θα κινιόταν για μία από τις σωστικές λέμβους, με την οποία θα δραπέτευε από την προσερχόμενη έκρηξη. Έκανε ένα βήμα. Ένας από τους φρουρούς που κείτονταν σήκωσε το θολό του βλέμμα. Η κοπέλα το επέστρεψε περίεργη. Της ζητούσε να τον σώσει, φαινόταν ότι ήθελε να ζήσει λίγο ακόμα. Τον αγνόησε ψυχρά. Λίγα μέτρα μακριά και 100 δευτερόλεπτα αργότερα, η έκρηξη ήρθε στο πειρατικό καράβι του Galley. Και αμέσως μετά συνοδεύτηκε από μια δεύτερη στο εμπορικό, καθώς και το δικό του απόθεμα από γκάζι έπαιρνε φωτιά.