Είσαι Παλιάτσος τελικά... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Tue Jan 22, 2013 11:08 pm; edited 1 time in total

Είχα πλέον φύγει από το μικρό και ιδιαίτερα περίεργο νησάκι "Clockwork" και ήμουν ήδη καθ οδόν για το Organ Island. Λέγεται πως εκεί βρισκόταν ο πειρατής Buggy, είχα σκοπό να τον αντιμετωπίσω και ύστερα αφού κάνω μια γρήγορη στάση στην Loguetown θα συνέχιζα για να βγω στην μεγάλη γραμμή. Ένιωθα πως πλέον δεν είχα άλλο λόγο να κάθομαι στις αρχικές θάλασσες, ήθελα να βγω εκεί έξω και να ξεκινήσω τα σοβαρά προβλήματα στον κόσμο. Νέοι αντίπαλοι ανοίγονταν μπροστά μου, σίγουρα τα ταξίδια μου θα ήταν πιο δύσκολα εκεί και σίγουρα θα έπρεπε να είμαι λίγο πιο προσεχτικός στις κινήσεις μου. Σκεπτόμενος όλα αυτά, παρατήρησα την αχνή φιγούρα ενός νησιού να εμφανίζεται σιγά σιγά μπροστά μου.
Έφτασα επιτέλους...!
Γύρισα λίγο το πλοίο μου και το ίσιωσα σε σχέση με το νησάκι, ήξερα πως στο Organ Island υπήρχε και μια μικρή πόλη, η οποία βρισκόταν στην ανατολική μεριά του νησιού. Εκεί θα άφηνα το πλοίο μου και αφού ξεκουραζόμουν, θα ξεκινούσα την αναζήτηση για τον περιβόητο Buggy.

Last edited by Roni on Fri Jan 18, 2013 12:39 pm; edited 1 time in total

Έφτασα στο νησί και έδεσα το πλοίο μου στο λιμάνι της μικρής πόλης, στην πλάτη μου φορούσα την κάπα μου και στο κεφάλι μου είχα ρίξει την μαύρη της κουκούλα. Σκοπός μου ήταν να βρω κάτι να καλύψω το μάτι μου, προσωπικά δεν με πείραζε μιας που μου θύμιζε το τίμημα που πλήρωσα για την απροσεξία μου απέναντι στον Daigin, αλλά και το γεγονός πως τον σκότωσα στην συνέχεια. H πόλη ήταν περιέργος άδεια, βρήκα ένα μαγαζί με όπλα στον δρόμο μου. Από το σκονισμένο παράθυρο, κοίταξα μέσα και αφού είδα πως δεν υπήρχε κανείς, παραβίασα την πόρτα και μπήκα στο εσωτερικό. Έψαξα αρκετή ώρα και τελικά βρήκα ένα επικαλυπτικό για το μάτι. Το φόρεσα και βγήκα και πάλι από το μαγαζί, όλα τα όπλα και τα κατάνα που υπήρχαν εκεί μέσα φαίνονταν να είναι από τα χειρότερα της αγοράς και έτσι δεν μπήκα καν στον κόπο να τα κοιτάξω. Προχώρησα στην άδεια πόλη του Organ Island, φαινόταν να είναι εγκαταλελειμμένη, λες και όλοι οι κάτοικοι την είχαν παρατήσει και είχαν φύγει. "Άραγε τόσο πολύ φοβούνται αυτό το δείγμα πειρατή?"

Last edited by Roni on Fri Jan 18, 2013 12:40 pm; edited 1 time in total

Σκέφτηκα και χαμογέλασα. Με τα πολλά έφτασα μπροστά σε ένα ταβερνάκι, κλότσησα την πόρτα για να ανοίξει και μπήκα στο εσωτερικό του. Σκόνη γέμιζε τον χώρο και μια έντονη μυρωδιά κλεισούρας σε χαιρέταγε καθώς έμπαινες. Δίχως να δώσω σημασία, προχώρησα στην κουζίνα και άρχισα να ψάχνω για κάτι φαγώσιμο. Μερικά λεπτά αργότερα βρέθηκα να καταβροχθίζω ένα σχεδόν σάπιο σαλάμι και λίγο τυρί με ψωμί. Μερικές βρισιές μου έφευγαν με κάθε μπουκιά, η ξινίλα από τα σάπια φαγητά είχε γεμίσει το στόμα μου.
Τουλάχιστον είναι καλύτερο από το να πεθάνω της πείνας... Τς, πειρατής σου λέει μετά, τουλάχιστον ως κυνηγός, είχα ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα... Ήθελα να ήξερα ποιος διαδίδει τις φήμες πως οι πειρατές το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε, να πίνουν και να λεηλατούν... Μονολόγησα και άρχισα να γελάω, τελικά αφού μετά από πολλές "προσπάθειες" έφαγα. Βγήκα από το μικρό μαγαζί και συνέχισα την περιοδεία μου στην πόλη, δεν είχα ιδέα για το πως να πλησιάσω τον Buggy για να μπορέσω να τον αντιμετωπίσω. Σκέφτηκα να εμφανιστώ μπροστά σε αυτόν και τους άντρες του και απλά να τον προκαλέσω, αλλά δεν ήμουν και τόσο σίγουρος πως θα έπιανε αυτό... Προχώρησα αρκετά μέτρα και τελικά έφτασα στο κέντρο της πόλης. Μια απέραντη ησυχία την σκέπαζε, λες και δεν υπήρχε κάποιος ζωντανός τριγύρω. Βρήκα ένα αρκετά ψηλό κτήριο και με τα πολλά, ανέβηκα στην σκεπή του για να μπορώ να κοιτάξω καλύτερα γύρω μου.

Last edited by Roni on Fri Jan 18, 2013 12:40 pm; edited 1 time in total

Ένας παχύς καπνός φαινόταν να υψώνεται σχεδόν στην άλλη άκρη του νησιού. "Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά... Επιτέλους μερικοί άνθρωποι σε αυτό το βρωμονήσι..." Σκέφτηκα και μονομιάς κατέβηκα από την σκεπή του σπιτιού και κίνησα για την φωτιά... Είχε σουρουπώσει πλέον και έτσι έπρεπε να βιαστώ και να καλύψω αρκετή απόσταση προτού με πιάσει το σκοτάδι. Προχωρούσα γρήγορα αλλά και προσεχτικά για να μην κάνω περιττούς θορύβους, μπορεί να μην θεωρούσα τον Buggy ικανό πειρατή, αλλά σίγουρα η ιδέα του να βρεθώ αντιμέτωπος με όλο του το πλήρωμα, δεν με ενθουσίαζε ούτε λίγο. Περίπου στην μέση της απόστασης αποφάσισα να κάνω στάση και να συνεχίσω το επόμενο πρωί, έσπρωξα με δύναμη την πόρτα του τελευταίου σπιτιού της πόλης και μπήκα στο εσωτερικό. Άρχισα να μαζεύω χαρτιά και οτιδήποτε μπορούσε να καεί, έφτιαξα έναν αρκετά μεγάλο σωρό και άναψα φωτιά. Φρόντισα να καλύψω τα παράθυρα με τις κουρτίνες για να μην δώσω στόχο στους εχθρούς μου, μόνο μερικές πόρτες άφησα ανοιχτές για να μπορεί να βγαίνει ο καπνός.

Έπιασα μια γωνία και κάθισα να ξεκουραστώ, βρήκα αρκετό φαγητό στο σπίτι αυτό. Σχεδόν δυο ώρες αργότερα είχα αποκοιμηθεί μπροστά στην φωτιά, το βράδυ μου πέρασε ήρεμα και δίχως κάποιες παρεμβολές. Το πρωί σηκώθηκα και βγήκα από το σπίτι αφού φρόντισα να σβήσω τα απομεινάρια της φωτιάς, κοίταξα γύρω μου για να βεβαιωθώ πως δεν υπήρχε κάποιος, αν και ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα περνούσα άλλη μια μέρα μόνος μου... Πράγματι δεν υπήρχε κανένας, έτσι μερικά λεπτά αργότερα συνέχισα για το μέρος που είχα δει τον καπνό το προηγούμενο βράδυ... Μερικά λεπτά αργότερα βρέθηκα να περπατώ μέσα στο δάσος του νησιού και να πλησιάζω όλο και πιο πολύ τον προορισμό μου. Σχεδόν μια ώρα αργότερα έφτασα κοντά στον προορισμό μου και άρχισα επιτέλους να ακούω φωνές να δυναμώνουν όλο και πιο πολύ. Κρυμμένος πίσω από τα δέντρα, κοίταξα γύρω μου και είδα αρκετούς ανθρώπους να κυκλοφορούν και να μιλάνε. Δεν φαίνονταν να είναι ντυμένοι σαν πολίτες, έμοιαζαν πιο πολύ με πειρατές τρίτης, ίσως και τέταρτης κατηγορίας...! Έμεινα για λίγη ώρα ανάμεσα στα δέντρα και τους παρατηρούσα. Ήμουν σίγουρος πως ήταν οι πειρατές του Buggy, ωστόσο δεν φαίνονταν σε θέση να πολεμήσουν ή να μου επιτεθούν γενικότερα. Η ατμόσφαιρα μύριζε αλκοόλ και αρκετοί από τους "πειρατές" παραπατούσαν ή ήταν ξαπλωμένοι στο έδαφος και δεν έμοιαζαν ικανοί να σηκωθούν από εκεί. Σηκώθηκα και βγήκα από την κρυψώνα μου, κινήθηκα προς το μέρος τους.

Εκείνοι με είδαν και μερικοί έκαναν μια κίνηση και έπιασαν τα όπλα τους. Συνέχισα να κινούμαι προς το κέντρο της κατασκήνωσης τους, δίχως να κοιτάω και να δίνω σημασία γύρω μου. Οι πειρατές που είχαν βγάλει τα όπλα τους, με κύκλωσαν και με παρατηρούσαν αλλά κανείς τους δεν τολμούσε να κάνει κίνηση.
"Άραγε με φοβούνται ή απλά περιμένουν τον αρχηγό τους?" Σκέφτηκα καθώς τους κοιτούσα με την άκρη του ματιού μου. Απάντηση στην σκέψη μου έδωσε μια άγνωστη και διαπεραστική φωνή...
Μπα μπα! Τι έχουμε εδώ? Είχα ακούσει πως ήρθες στα μέρη μας, αλλά δεν περίμενα να μας επισκεφτείς τόσο σύντομα, πρώην κυνηγέ... Kenshin... Παίδες, μπροστά σας έχετε έναν ιδιαίτερα ενοχλητικό άνθρωπο. Κάνεις ότι μπορείς για να τραβάς την προσοχή της κυβέρνησης μικρέ, πολλοί πειρατές είναι δυσαρεστημένοι μαζί σου...
Κόντος, περίεργα ντυμένος και με κόκκινη μύτη... Μόνο ένας ταιριάζει στην περιγραφή αυτή... Είσαι ο Buggy έτσι δεν είναι?
Ποιόν είπες μεγαλομύτη??? Καθίκι, έρχεσαι στο νησί μου και αντί να με ευχαριστήσεις που δεν σου επιτίθεμαι, με προσβάλλεις... Αυτό ήταν, μόλις υπόγραψες την καταδίκη σου μικρέ...

Τώρα με τρόμαξες.... Οι άντρες σου είναι πιωμένοι και εσύ είσαι τόσο ασήμαντος που οι μαρίν δεν στέλνουν καν κάποιον να σε κυνηγήσει... Καλύτερα να τα παρατήσεις Buggy, πάρε τα ρεμάλια σου και φύγε από το νησί... Υπόσχομαι να μην σε πειράξω αν το κάνεις...
Fufufufu, μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου... Εντάξει λοιπόν μικρέ, εσύ το ζήτησες... Για να δούμε αν μπορείς να ανταπεξέλθεις απέναντι σε αυτήν την δύναμη...! Φώναξε και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, το σώμα του διαλύθηκε σε κομμάτια. Τον κοιτούσα σαστισμένος, ήταν λες και κάποιος τον είχε κόψει σε φέτες. Μόνο που έδειχνε να είναι ακόμα ζωντανός και μάλιστα είχε τον πλήρη έλεγχο των κομματιών του σώματος του.
Ώστε αυτή είναι η δύναμη του φρούτου σου... Ενδιαφέρον, μπορώ να πω πως δεν έχω ξανά αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο... Υποθέτω πως δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το κατάνα μου εδώ πέρα, ακόμα και αν σε κόψω, απλά θα σε κάνω πιο πολλά κομμάτια... Οπότε ας δούμε τι μπορούν να κάνουν οι γροθιές μου απέναντι σου... Του είπα καθώς ετοιμαζόμουν για την μάχη μας. Φάνηκε να απολαμβάνει τον εαυτό του και γέλασε ειρωνικά, παρά τις αδυναμίες του. Ήξερα πως δεν έπρεπε να τον θεωρήσω ασήμαντο αντίπαλο, ένα τέτοιο λάθος θα μπορούσε να μου κοστίσει την ζωή...

Του επιτέθηκα με τα χέρια μου, εκείνος συνέχισε να γελά και άρχισε να ανακατεύει τα μέλη του σώματος του στον αέρα. Έμεινα ακίνητος και κοιτούσα γύρω μου, ήμουν έτοιμος να αποφύγω κάθε επίθεση. Ένα κομμάτι από το πόδι του Buggy πέταξε προς το μέρος μου, έσκυψα και τον απέφυγα ενώ παράλληλα κινήθηκα προς το κεφάλι του με σκοπό να τον βαρέσω. Ωστόσο η γροθιά μου σταμάτησε από το ιπτάμενο χέρι του που μπήκε ανάμεσα μας.
Είσαι καλός, αυτό οφείλω να το παραδεχτώ... Όμως η τύχη σου δεν θα διαρκέσει για πολύ, θα σε νικήσω στο τέλος... Περίμενε και θα δεις!
Μικρέ, πάρτο χαμπάρι... Θα πεθάνεις σαν σκυλί ενώ εγώ θα γελάω ακόμα πάνω από το πτώμα σου...! Καλύτερα να παραδωθείς όσο είναι ακόμα καιρός...! Ίσος τότε να σε σκοτώσω γρήγορα, ειδάλλως θα σε κάνω να παρακαλάς να σε σκοτώσω...!
Τς, πολλοί το είπαν αυτό Buggy. Όμως κανένας δεν ζει πλέον για να το επαναλάβει...! Δοκίμασε και ίσως, αν η τύχη είναι με το μέρος σου σήμερα, να είσαι ο πρώτος...
Του επιτέθηκα για μια ακόμα φορά, τα μέλη του σώματος του πετούσαν αριστερά και δεξιά λες και είχαν δική τους βούληση. Ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα γινόμουν πιο αργός στις κινήσεις μου, έπρεπε να τελειώσω γρήγορα αυτή την μάχη...

Επιτέθηκα για μια ακόμη φορά στον αντίπαλο μου, προσπαθούσα παράλληλα να θυμηθώ κάτι που είχα ακούσει για τους χρήστες φρούτων του διαβόλου. Υπήρχε ένα πράγμα που τους αφαιρούσε κάθε δύναμη, αφήνοντας τους στο έλεος των αντιπάλων τους... Όμως δεν μπορούσα να θυμηθώ τι ήταν αυτό ακόμα και αν έσπαγα το κεφάλι μου. Ο Buggy εν το μεταξύ δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και μου επιτέθηκε με όλα του τα μέλη συγχρόνως... Χτυπήματα έρχονταν καταπάνω μου από κάθε κατεύθυνση, δεν προλάβαινα να τα αποφύγω και έτσι μάζεψα το σώμα μου και κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου. Ένιωθα κάθε σημείο του σώματος μου να πονάει καθώς τα μέλη του σώματος του Buggy έπεφταν πάνω μου με ταχύτητα, έπρεπε απλά να υπομείνω την επίθεση του και μετά ίσως και να είχα μια ευκαιρία να αντεπιτεθώ. Πλέον είχα θυμηθεί τον μεγάλο αντίπαλο των χρηστών φρούτων του διαβόλου, ήταν το νερό της θάλασσας. Το μόνο πράγμα που όχι μόνο τους αφαιρούσε τις δυνάμεις που είχαν κερδίσει, αλλά δεν τους επέτρεπε και να κινηθούν αφού το σώμα τους γινόταν σκληρό σαν πέτρα και το μόνο που έκαναν ήταν να βουλιάζουν.

Κατέβασα το χέρι μου και έψαξα στην ζώνη μου, εκεί είχα δεμένο ένα αρκετά γερό σχοινί. Αυτό θα χρησιμοποιούσα για να πιάσω τον Buggy και να τον πετάξω στην θάλασσα, αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να νικήσω την μάχη αυτή. Δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να πετάξω όλο το σώμα ή μόνο το κεφάλι για να πεθάνει, ωστόσο δεν είχα τον χρόνο για δοκιμές, έπρεπε να δράσω άμεσα. Έσπρωξα με δύναμη το έδαφος και κινήθηκα απότομα προς τον αντίπαλο μου, οι επιθέσεις από τα μέλη του σώματος του άρχισαν να μου δημιουργούν μεγαλύτερη ζημιά μιας που δεν αμυνόμουν πλέον. Ήταν όλα ή τίποτα από εδώ και πέρα, πήδηξα στον αέρα και προσγειώθηκα στο κεφάλι του, κατάφερα να τον ακινητοποιήσω και να τον δέσω πάνω μου.
Ας δούμε αν θα πιάσει αυτό...
Άρχισα να τρέχω σαν τρελός προς την παραλία, τα μέλη του Buggy πετούσαν πίσω μου ενώ παράλληλα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να με σταματήσουν. Έφτασα στην άκρη ενός γκρεμού, δίχως να το πολύ σκεφτώ πήδηξα στο κενό με κατεύθυνση την θάλασσα.
"Τουλάχιστον αν πεθάνω θα πάρω και αυτό το σκουπίδι μαζί μου..." Σκέφτηκα καθώς ένιωθα το παγωμένο νερό να με τυλίγει. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου το νερό της θάλασσας, είχα επιβιώσει από την πτώση. Ο Buggy από την άλλη φαινόταν λες και δεν μπορούσε όχι μόνο να κινηθεί, αλλά και να αναπνεύσει. Έλυσα το κεφάλι του και το άφησα να πέσει στον πάτο της θάλασσας, κολύμπησα μέχρι την ακτή και κοίταξα ψηλά, τα μέλη του είχαν σταματήσει στην άκρη του γκρεμού και ήταν πλέον ακίνητα. Ήμουν σίγουρος πως είχα νικήσει τον αντίπαλο μου, ωστόσο δεν ήταν ώρα για χαρές, οι άντρες του Buggy με πλησίαζαν όλο και πιο πολύ. Έτρεξα στο πλοίο μου και έκοψα τα σχοινιά, άρχισα να απομακρύνομαι στην καταγάλανη θάλασσα, όλα έδειχναν να έχουν πλέον τελειώσει...

» [Τέλος] Ένα παλιάτσος και ένα πεισματάρικο σκυλί [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» Αν είσαι κι αν δεν είσαι του Δήμαρχου παιδί...[Τέλος-Aποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Dinotopia [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The raindrop [Διεγραμένος Χαρακτήρας]