[Τέλος-Αποστολή] Ποιος θα Πληρώσει τη Νύφη;

"Στην φυλακή."
"Τι εννοείς στην φυλακή;" διαμαρτυρήθηκε ο Petrovic.
"Θέλεις να παντρευτείς την αγαπημένη σου και να μείνεις ζωντανός, ναι ή όχι;"
"Φυσικά και ναι, μα..."
"Τότε είναι το πιο ασφαλές μέρος."
"Οι φυλακές του Monferatio;"
"Ακριβώς.

Ο Petrovic δίσταζε στην πρόταση που του είχε κάνει ο Lewis. Το γεγονός να έμπαινε εκείνος στις φυλακές του μέλλοντα πατέρα του θα ήταν το πιο εξευτελιστικό για τον ίδιο και ο Monferatio θα γελούσε κρυφά μαζί του, αν δεχόταν να πραγματοποιήσει αυτήν την τρέλα.

"Όχι, αρνούμαι. Το όνομά μου θα αμαβρωθεί."
"Συν του ότι θα υπάρχουν και προδότες."
"Εσύ με ποιον είσαι;"
"Με την λογική."
"Και αυτός έχει δίκιο."
"Ένα απλό αυτός; Ολόκληρος Mowbray;"
"Η φυλακή είναι το καλύτερο μέρος, θα μείνεις φρουρούμενος από τους άνδρες του Monferatio. Αρκεί να μην κάνει η αγαπημένη σου την κίνηση να σε επισκεφτεί."
"Γι' αυτό υπάρχει και η μεταμφίεση."
"Τι εννοείς;"
"Θα τον μεταμφιέσουμε και θα τον παρουσιάσουμε ως άνδρα του Anieri, κατάσκοπό του στους άνδρες του Monferatio."
"Έτσι θα υπάρχει μεγαλύτερη φρουρά στο κελί του και να επιχειρήσουν να τον κλέψουν ο μεγαλύτερος αριθμός φρουρών θα βοηθήσει."
"Με πιάνεις!"

Το άγριο βλέμμα του Lewis σταμάτησε τον Edgar που έμεινε με ένα χαμόγελο στα χείλη που τρεμόπαιζε. Ήταν δύσκολο να πείσουν τον γεμάτο πείσμα Petrovic, να αλλάξει την αμφίεσή του αλλά η απειλή και η σκέψη ότι θα μπορούσε να χάσει την ζωή του και την αγαπημένη του τον έκανε να αλλάζει σιγά σιγά γνώμη για το σχέδιο που ετοίμασαν για εκείνον.

Τα μόνο ρούχα που βρήκαν εύκαιρα ήταν εκείνα που φορούσαν οι υπηρέτες στα κάτω πάτωμα, τα πιο παλιά ρούχα. Ο Edgar τον μουτζούρωσε με λάσπη στο πρόσωπο για να καλύψει τα κύρια χαρακτηριστικά του, ενώ ο Caleb επέλεξε τα κατάλληλα ρούχα για τον σωματότυπό του αλλά και αυτά που θα έπειθαν τους φρουρούς.

"Όλος δικός σου," είπε ο Edgar όταν ο Caleb τελείωσε και με την τελευταία πινελιά. "Εσύ είσαι το μυαλό εδώ πέρα, εσύ πρέπει να τον παραδώσεις."
"Κόψε την ειρωνία, Mowbray."
"Μα όχι, εγώ ακολουθώ πάντα την λογική," συνέχισε ειρωνικά ο Edgar.

Τα βήματά τους κατευθύνθηκαν προς την πόρτα που οδηγούσε κρυφά στις φυλακές, η αρραβωνιαστικιά του Petrovic ήξερε τα μέρη και τους οδήγησε στους φρουρούς. Το να τους πείσουν δεν ήταν δύσκολο, με τα μεγάλα μάτια της κοπέλας να τους παρακαλάει λέγοντάς τους ότι ήταν κατάσκοπος του Anieri που θέλει να σκοτώσει τον Petrovic και να καταστρέψει την συμμαχία με τον πατέρας της και ίσως την δόξα του πατέρα της.

"Και πώς θα τον βγάλουμε από εδώ μέσα μετά;"
"Αυτό θα το αναλάβει ο Monferatio."
"Είδες το μυαλό;" γύρισε ο Edgar προς τον Caleb αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Ο Lewis κούνησε αποδοκιμαστικά το κεφάλι του προς τη συμπεριφορά του συμπατριώτη λιμοκοντόρου και έδωσε οδηγίες τόσο στον Petrovic όσο και την αγαπημένη του Δουλτσινέα για να σιγουρευτεί ότι ο σχέδιο θα λειτουργούσε με επιτυχία. Όλοι θα έπρεπε να δώσουν τις ίδιες απαντήσεις σχετικά με τη σύλληψη του υποτιθέμενου κατασκόπου για να βεβαιωθούν ότι τόσο ο Menfiratio όσο και οποιοσδήποτε άλλος θα μπορούσε να τους απειλήσει ότι δεν θα υποψιαζόταν την παράσταση που είχανε στήσει.

"Πίσω από τα κάγκελα φαίνονται όλοι ίδιοι," συμπέρανε ο Edgar βλέποντας τον Petrovic αλυσοδεμένο πίσω από το κελί.

Ο Petrovic από την άλλη δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την κατάσταση στην οποία είχε υποβληθεί. Δεν φώναξε, δεν έφερε αντίρρηση και δέχτηκε τη μοίρα του με μια περίεργη μελαγχολία. Ο καθένας θα μπορούσε να καταλάβει ότι είχε εμπειρία και μάλλον κακές αναμνήσεις από ένα παρόμοιο περιβάλλον. Ο πρώην νεκροθάφτης σχεδόν αηδίασε με τη σκέψη ότι ο μεγάλος Petrovic που είχε αναρριχηθεί στην ιεραρχία ξεφεύγοντας από τον βούρκο που τόσο μισούσε, έπεσε πάλι, έστω και προσωρινά μέσα του, για χάρη της αγαπημένης τους. Διότι σε αντίθετη περίπτωση, μια απόπειρα δολοφονίας εναντίων του θα οδηγούσε απλά σε έναν πόλεμο συμμοριών, αυτό που προσπαθούσαν να αποφύγουν εκείνη τη στιγμή στο νησί. Το βλέμμα που έριξε ο Petrovic στον Edgar μετά από αυτά τα λόγια οδηγούσε σε πολλά συμπεράσματα, μα το παρελθόν του δήθεν φυλακισμένου ήταν το τελευταίο που τους απασχολούσε εκείνη τη στιγμή.

"Τελειώσαμε λοιπόν, ώρα να απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων μας. Υποθέτω ότι ο Monferatio θα μας φιλοξενήσει σε κάποιο από τα δωμάτια αυτού του σπιτιού."
"Μη χαίρεσαι, έχουμε και τον κομπλεξικό μαζί μας," του είπε ο Caleb που είχε αναγκαστεί να περάσει τις τελευταίες μέρες στη σοφίτα τις τριώροφης κατοικίας που είχαν επιλέξει.
"Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. Πρέπει να φύγουμε αμέσως," δήλωσε ο Lewis σαν να ήταν το πιο προφανές πράγμα στον κόσμο.
"Ορίστε; Για ποιον λόγο;" ρώτησε έκπληκτος ο Edgar.
"Πρέπει να δράσουμε ως αντιπερισπασμός. Αν μείνουμε εδώ, θα υποψιαστούν ότι ο Petrovic βρίσκεται εδώ πέρα, πρέπει να αλλάζουμε συνεχώς θέσεις."
"Θες να πεις ότι εμείς θα γίνουμε στόχος για τους άλλους όσο ο Petrovic θα βρίσκεται στην ασφάλεια του κελιού;" ρώτησε ο Edgar.
"Μπράβο, θα σου βάλω άριστα στον έλεγχο, τα πιάνεις εύκολα," είπε ο Caleb.
"Από μικρό με επαινούσαν για την εξυπνάδα μου," είπε ο Edgar τρίβοντας το πιγούνι του. "Είμαι συνηθισμένος στις κολακείες."
"Αυτά πες τα στους άνδρες του Anieri, φρόντισε να μην κάνεις καμιά βλακεία σαν την προηγούμενη φορά," τον έκοψε ο Lewis.
"Αν θυμάμαι καλά, ούτε οι δικές σου επιδόσεις απέναντί τους ήταν αξιομνημόνευτες."
"Ξέρεις πολλά για κάποιον που ήταν αναίσθητος."
"Δηλαδή σας πιάσανε;" ρώτησε ο Caleb γελώντας. "Θα ήθελα να το δω αυτό, πρέπει να ήταν τραγικό."

Οι δύο άνδρες τον κοίταξαν με σουφρωμένα τα φρύδια. Η εμπειρία που είχαν δεν ήταν καθόλου διασκεδαστική, όπως και όλες αυτές που θα ακολουθούσαν. Μέσα στις επόμενες μέρες αναγκάστηκαν να αλλάξουν μέρος διαμονής ουκ ολίγες φορές ενώ οι ενέδρες που τους είχαν στήσει οι άνδρες του Anieri ξόδευαν μέχρι και το τελευταίο ποσοστό ενέργειας που κατάφερναν να αποθηκεύουν με τον λιγοστό ύπνο που κατάφερναν να κλέψουν σε τρώγλες που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δε θα προτιμούσαν. Η γκρίνια μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη και όλοι τους θέλανε ένα πιάτο καλό φαγητό και μπάνιο.

Έτσι, όταν το μαρτύριό τους έφτασε πια στο τέλος του, έφτασαν στο σπίτι του Moneferatio άπλυτοι μυρίζοντας μπαρούτι και ιδρώτα, πεινασμένοι, κουρασμένοι, σέρνοντας τα πόδια τους από το τρέξιμο των τελευταίων ημερών. Ο Edgar μετρούσε όλες τις φορές που αναγκάστηκε να κάνει κάτι που δεν ήθελε περπατώντας στα αριστερά του πρώην νεκροθάφτη ο οποίος δεν είχε καταφέρει να κλείσει μάτι παραπάνω από μερικές ώρες το διάστημα των τελευταίων ημερών. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια ήταν πιο έντονοι από ποτέ και τα μάτια του γυάλιζαν ορθάνοιχτα, σαν των αρπαχτικών. Ο Caleb από την άλλη, σαφώς σε καλύτερη κατάσταση από τους άλλους δύο, αλλά κουρασμένος από τη γκρίνια και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, περπατούσε μερικά βήματα πιο πίσω. Το μήνυμα ότι ο απεσταλμένος βρισκόταν πλέον στο νησί, ήταν μια λύτρωση για όλους.

"Μπλαμπλαμπλα και μπλαμπλαμπλα, θα το βουλώσεις επιτέλους;" ρώτησε ο Lewis ενώ μια φλέβα έτρεμε απειλητικά στο μέτωπό του.
"Και όλα αυτά, επειδή ήθελες να σιγουρευτείς ότι θα ήταν ασφαλής ο Petrovic," συνέχιζε αγανακτισμένος ο Edgar καθώς ανέβαιναν τις σκάλες του σπιτιού του Monferatio.
"Να τα πεις στον ανώτερό σου αυτά που σε έστειλε εδώ πέρα να μας φορτωθείς στο σβέρκο," ξέσπασε ο Lewis.
"Δεν ήξερα ότι θα ζούσα μια εβδομάδα σχεδόν μέσα στην παράνοια!" διαμαρτυρήθηκε ο Edgar.
"Καλωσήρθες στον κόσμο μου," μουρμούρισε ο Caleb και τους προσπέρασε.
"Αχέμ..." ακούσανε από την κορυφή της σκάλας και στράφηκαν προς τον άνδρα εκνευρισμένοι. "Υποθέτω ότι είσαστε οι κύριοι που εξασφαλίσατε την ασφάλεια του Petrovic μέχρι την άφιξή μου," είπε.

Ήταν ένας ψηλός άνδρας, με μακρύ γένι που άγγιζε το έδαφος, καλοντυμένος και φρεσκοπλυμένος. Κρατούσε στα χέρια του μια μαύρη τσάντα, φουσκωμένη από τα έγγραφα που κουβαλούσε μέσα. Και οι τρεις τους κούνησαν τα κεφάλια τους βλέποντας τη διαφορά στην εμφάνιση μεταξύ εκείνων και του κυρίου που τους κοιτούσε γεμάτος έκπληξη και περιέργεια.

"Αν δεν κάνω λάθος, έχετε ορισμένα χαρτ-"
"Όλα δικά σου," είπε ο Caleb ξύνοντας τα γένια του και έβγαλε τα χαρτιά που ήταν δεμένα κάτω από την μπλούζα του. "Κάπως λερωμένα αλλά κάνουν τη δουλειά τους."
"Δεν είμαστε μόνο εμείς αυτοί που χρειαζόμαστε ξύρισμα," σχολίασε ο Lewis ανεβαίνοντας τα σκαλιά με τα μάτια καρφωμένα στη γενειάδα του άνδρα. "Εμπρός, Mowbray, όλος δικός σου, κάνε το καθήκον σου ως αρχηγός."
"Μα τι λες τώρα, αρχηγέ;" ρώτησε ο Edgar με ένα προσποιητό χαμόγελο και χτύπησε τον Lewis στην πλάτη. "Αυτόν δεν ψάχνετε;" ρώτησε τον άνδρα. "Lewis W. Cardon, στις υπηρεσίας σας. Τον βοήθησα όπως μου ανετέθηκε, μα σαν υπεύθυνος θα σας λύσει όλες σας τις απορίες;"
"Τι; Μα-μα- Εσύ-"
"Ώρα να κάνω ένα μπάνιο," είπε ο Edgar και προχώρησε με ψηλά το κεφάλι.
"Χάρηκα για τη γνωριμία, κύριε Cardon. Χαίρομαι που είσαστε σώος και αβλαβής, τι θα λέγανε να με ενημερώσετε για τις λεπτομέρειες της αποστολής."
"Μα-μα εγώ..." είπε σαστισμένος ο Lewis δείχνοντας τον Edgar. "Θέλω να πω... αυτός," συνέχισε συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί. "Θα τον σκοτώσω! Θα τον αναστήσω και θα τον σκοτώσω και πάλι!" φώναξε ενώ ο Caleb τον κρατούσε πίσω.
"Ήρεμα, αφεντικό! Ήρεμα!"
"Δεν καταλαβαίνω," είπε ο άνδρας.

"Α, τέλεια περάσαμε," μονολογούσε ο Edgar καθώς διέσχιζε τις πόρτες τις έπαυλης. "Μπορείτε να μου ετοιμάσετε το μπάνιο μου;"

Όνομα χαρακτήρα: Lewis W. Cardon - Edgar J. Mowbray

P.o.M. Points: 59,000 - 30,000

Belli: 18 - 9

Τυχόν παρατηρήσεις: Το δίδυμο τα πήγε αρκετά καλά, χαρίζοντας μια ευχάριστη ανάγνωση. Για την Tempest μερικά ορθογραφικά λαθάκια στα αρχικά ποστ λόγω βιασύνης και η "ευγενική άμιλλα" είναι τα μόνα πλην της ιστορίας σας. Η περιγραφή του ανωτέρου σας μου θύμισε αυτόν

Spoiler: