[Τέλος-Αποστολή]Ο θάνατος σου πάει πολύ! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Το πλοίο με το σήμα των marines έπλεε προς το νησί με το όνομα Elfheim με μια αποστολή να περιμένει τα μέλη της ομάδας που κουβαλούσε. Η νεαρή κοπέλα άρπαξε με χάρη ένα από τα σχοινιά του καταρτιού και αφήνοντας το σταθερά να κυλίσει από την λαβή της, προσγειώθηκε στο κατάστρωμα όπου περίμενε ο δάσκαλος της.
-Σε μισή ώρα θα έχουμε μπαρκάρει, υπολόγισε έχοντας διακρίνει το λιμάνι όπου τους περίμεναν.
Ήταν ένα εντυπωσιακό μέρος. Οι ακτές του φάνταζαν βγαλμένες από όνειρο, με απότομες βραχώδεις και ψηλές προεξοχές να στηρίζουν τα οικήματα που είχαν χτιστεί ακριβώς πάνω από την θάλασσα, και την άγρια βλάστηση να έχει αναπτυχτεί ανάμεσα τους, ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο. Ο μοναδικός χώρος που μπορούσαν να προσεγγίσουν από θάλασσα ήταν το λιμάνι όπου τα βράχια είχαν σμιλευτεί από την αλμύρα και σημαδευτεί από τους κατοίκους για να μην τσακίζουν τους πάτους των πλοίων. Και η πόλη που στεκόταν από πάνω, η Parmil, ήταν πανέμορφη, όπως θα περίμεναν από μια πλήρως ανεπτυγμένη πόλη σαν κι εκείνη. Τα κτήρια από σκουρόχρωμη πέτρα με πολύχρωμους τρούλους για στέγες και κολώνες μυτερές στους κήπους τους όπου αναριχούνταν φυτά. Η ζέστη και η υγρασία απορροφούνταν από την βλάστηση κάνοντας το κλίμα ιδανικό.
Ο Hairem της έγνεψε και η κοπέλα συνέχισε να βοηθά τους ναύτες με τις διεργασίες του πλοίου για να περάσει η ώρα της, όπως έκανε κάθε φορά απολαμβάνοντας το συνήθειο της αυτό.

Ένας νεαρός την πλησίασε για να την βοηθήσει.
-Ξέρεις δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις αυτό, της υπενθύμισε όπως έκανε κάθε φορά όταν την έβλεπε να ασχολείται με δουλειές που δεν ταίριαζαν πια στο βαθμό της. Υπάρχουν και ναύτες γι αυτές τις δουλειές.
Η κοπέλα του χαμογέλασε ευχαριστα. Η διάθεση της είχε ανέβει από την θέα του όμορφου νησιού αλλά και από την παρουσία των ατόμων που εμπιστευόταν κοντά της. Της είχε λείψει να δουλεύει μαζί τους μιας και στις τελευταίες της αποστολές ήταν απαραίτητο να εργάζεται μεμονωμένα.
-Εσύ πήγαινε πίσω στην γυναίκα σου, του πρότεινε με ευθυμία κουνώντας το κεφάλι προς την κατεύθυνση της εύσωμης, σκουρόχρωμης σιλουέτας που τους παρακολουθούσε από απόσταση. Και πες της ότι πλησιάζουμε στο Elfheim. Μάλλον δεν θα χει ξαναδεί πόλη σαν κι αυτή οπότε να την προετοιμάσεις.
Ακολούθησε την συμβουλή της κουνώντας απηυδισμένα το κεφάλι. Το τελευταίο που θα ήθελαν ήταν να πάθει η Goulia κρίση έκστασης από όλα τα περίεργα που τους περίμεναν για να δουν. Το νησί μπροστά τους, και συγκεκριμένα η Parmil, που θα επισκέπτονταν, ήταν πασίγνωστο ως το μεγαλύτερο κέντρο μόδας των μπλε θαλασσών! Μέχρι και η αποστολή τους ήταν συνδεδεμένη με τη μόδα, αν και αυτό δεν ήταν απαραίτητα ευνοϊκό για τους ίδιους!

Σκοπός τους φαινομενικά ήταν να προστατέψουν την επίδειξη που διοργάνωνε η καλύτερη σχεδιαστρια μόδας του νησιού, η Madame Eve, και η οποία θα λάμβανε χώρο σε δύο μέρες. Κάτι απλό αν και τους είχε υπογραμμίσει στην έκκληση της ότι τα πνεύματα ανταγωνισμού ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των οίκων ήταν εύφλεκτα! Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα κάποιος να επιχειρούσε να σαμποτάρει την επίδειξη και γι αυτό η παρουσία τους θα δρούσε ως καταλήτης για να αποτραπούν τέτοιες ενέργειες. Το τι άλλο περιλάμβανε η αποστολή αυτή θα φανερωνόταν όταν θα έφταναν στον οίκο, κάτι που δεν θα αργούσε να συμβεί.
'Εδεσαν στο λιμάνι και άπλωσαν τις σανίδες για να περάσουν με ασφαλεια στην στεριά. Ένας απεσταλμένος της Madame Eve τους περίμενε. Υποκλίθηκε ελαφρά και ευγενικά και τους προέτρεψε να τον ακολουθήσουν. Η πορεία τους ήταν σταθερά ανωδική με πολλές στροφές καθώς ανέβαιναν στην πλαγιά που θα τους έβγαζε στην κορυφή των λόφων και στην Parmil. Στην πορεία τους συναντούσαν εξοχικά σπίτια που όσο προχωρούσαν, η ομορφιά τους εξελίσσονταν μαζί με την χάρη της κατασκευής τους. Ακόμα και τα πιο λιτά, με την φυσική πράσινη διακόσμηση στους κήπους και στις στέγες τους, έμοιαζαν υπέροχα. Οι κάτοικοι όμως όλοι ανεξεραίτως φρόντιζαν ιδιαίτερα την εμφάνιση και την ενδυμασία τους. Μάλιστα κάποιοι το παράκαναν κατά τη γνώμη της κοπέλας, για την οποία, ένα σορτσάκι και ένα πουκάμισο ήταν υπερ-αρκετά για επίσημη εμφάνιση!

Όταν φτάσανε στην Parmil, έμειναν όλοι ανεξερέτως με το στόμα ανοιχτό(η Goulia εννοείται ότι σε όλη τη διαδρομή ήταν σε τέτοια κατάσταση!) Όλη η πόλη είχε διακοσμηστεί για την επίδειξη αλλά τα χρώματα που κυριαρχούσαν δεν ήταν και πολύ χαρούμενα. Μαύρα τούλια και κόκκινα μαντήλια από βελούδο υπήρχαν σε κάθε μέρος και ένωναν τις στέγες, δένοντας τις κολώνες μεταξύ τους. Υπήρχαν και άλλα, αλλά κι εκείνα, καθώς ήταν σε μωβ και γκρι αποχρώσεις, πιο πολύ ταίριαζαν σε κηδεία παρά σε προσμονή για γιορτή!
-Πέθανε κανείς; αναρωτήθηκε δυνατά η Shura με τα μάτια στον ουρανό που καλύπτοταν από μια διάφανη πύρινη τέντα από την οποία κρέμονταν αστραφτερές ασημένιες κλωστές.
-Η αισθητική μου! απάντησε μια άγνωστη και υπερβολικά δραματική φωνή μπροστά τους.
Κατέβασε τα μάτια και αντίκρισε την πιο ιδιορυθμη προσωπικότητα της πόλης. Δεν ήταν σίγουρη για το φύλο του. Το πρόσωπο του ήταν γεμάτο μακιγιάζ, τα ρούχα του, πολύχρωμα, σε τρομερή αντίθεση με το υπόλοιπο σκηνικό και τα μαλλιά του σε ένα ξανθό χρώμα, με ένα τουρμπάνι από πάνω σε κοντινή απόχρωση. Πούπουλα πετάγοναν από το πέτο του σακακιού του και από τις άκρες των μανικιών του, ενώ στο πλευρό του ήταν ένας άντρας με πιο λιτή ενδυμασία και ήρεμο, σοβαρό ύφος.
-Κύριε Hayari! αναφώνησε ο οδηγός τους και υποκλίθηκε πολύ πιο βαθιά από ότι είχε κάνει για την ομάδα τους, με σεβασμό και λίγο φόβο. Είναι οι marines που κάλεσε η Madam Eve, εξήγησε για λογαριασμό της εμβρόντητης ομάδας. Μου είπε να τους φέρω στον οίκο της για να συνεννοηθούν.

Ο Hayari ρουθούνισε υποτιμητικά και ύψωσε το ένα φρύδι. Η Shura, χωρίς να πιστεύρει ότι το άτομο μπροστά της θα μπορούσε να έχει την παραμικρή σημασία, και νιώθοντας ότι την είχε προσβάλει, επέστρεψε την δική του αντίδραση σε εκείνον και έκανε να προχωρήσει προς το εσωτερικό του μεγάρου πίσω του. Μια φλέβα πετάχτηκε στον κρόταφο του και, θιγμένος, κροτάλισε τα δάχτυλα του μια φορά. Αμέσως ο άντρας που στεκόταν πίσω του έκανε ένα βήμα στα πλάγια, κόβοντας το δρόμο της κοπέλας.
-Δεν μπορώ να ανεχτώ τέτοια κακογουστιά τόσο κοντά μου! Οι υπόλοιποι μπορείτε να περάσετε αλλά μην σας βρίσκω μπροστά μου όλη την ώρα! Θα με πιάσει πονοκέφαλος! Yamada, στράφηκε στον άντρα που αντίκριζε την κοπέλα, φρόντισε να ξεφορτωθείς την απρόσκλητη εισβολέα γρήγορα!
Τα μάτια του άντρα στένεψαν απειλητικά και μπήκε σε θέση μάχης ανεβάζοντας γρήγορα τα μανίκια του λινού του πουκάμισου πάνω από τους αγκώνες. Αντιθέτως η κοπέλα πάγωσε βλέποντας ότι κανείς από την υπόλοιπη ομάδα της δεν έκανε κίνηση για να εναντιωθεί στα λόγια του Hayari. Τους προσπέρασαν σαν να μην έτρεχε τίποτα και μπήκαν στο μέγαρο. Τα μάτια της έπιασαν τον νεαρό Nigel που έδειχνε πολύ ανήσυχος αλλά φοβισμένος για να αντιδράσει. Και τα νεύρα της κόντεψαν να σπάσουν όταν έπιασε τον Hairem που δεν την κοίταγε καν, αδιάφορος που η μαθητευόμενη του είχε μπλεχτεί σε μάχη, καλά-καλά δεν είχε πατήσει το πόδι στο νησί.

Έτρυξε τα δόντια, αγανακτησμένη από το αναπόφευκτο "καλωσόρισμα" που της επιφύλασσαν. Τα χέρια του Yamada πήραν μια θέση αναμονής, οι φλέβες που πετάγονταν βεβαίωναν ότι ήταν δεινός πολεμιστής και πιθανότατα γνώστης πολεμικών τεχνών. Απέναντι σε τέτοιον αντίπαλο και υπό τις παρούσες συνθήκες, η κοπέλα δεν ήθελε να χειροτερέψει την θέση της, πολεμώντας τον με όπλα που θα μπορούσαν να τον τραυματίσουν σοβαρά. Πήρε την δική της θέση μάχης, χαμηλώνοντας την λεκάνη και το κέντρο βάρους της. Έπειτα όρμησε εναντίον του επιχειρώντας μια ανάποδη αγκωνιά συνοδευμένη από περιστροφική κλοτσιά. Είχε καταλάβει την χαμηλώτερη θέση και φαινομενικά είχε το πλεονέκτημα. Όμως προς έκπληξη της, ο Yamada δεν έδειξε την παραμικρή ανησυχία για αυτό, ούτε επιχείρησε να γυρίσει τις θέσεις. Όχι μόνο διατήρησε το πλήρες ανάστημα του, αλλά για να αποφεύγει τις επιθέσεις της, σηκωνόταν ακόμα περισσότερο και πολλές φορές πηδούσε επιτόπου. Την δική της κλοτσιά την απέφυγε με ευκολία και την ανταπέδωσε με μια εναέρια δικιά του που έκανε το σαγόνι της να γυρίσει 90 μοίρες και την ίδια να παραπατήσει. Υποχώρησε λίγο παραπάνω από ότι ήταν αναγκαίο και ξαναστράφηκε να τον κοιτάξει. Τον βρήκε να την περιμένει έχοντας επιστρέψει στην θέση μάχης του με ήρεμο ύφος. Αναγνώριζε τις κινησεις του πια. Ήταν ένα στυλ μάχης που ελάχιστοι προτιμούσαν εξαιτίας της δυσκολίας και της ιδιαιτερότητας του. Ένα στυλ μάχης στο οποίο χρειαζόταν πολύ μεγάλη ευελιξία και προπόνηση καθώς οι περισσότερες κινήσεις περιείχαν άλματα.

Όμως αν ήθελε να περάσει μέσα στο μέγαρο έπρεπε να τον νικήσει και αυτό απαιτούσε να τον πλησιάσει εκείνη πρώτη ξανά. <<Δεν γίνεται να πετάς για πάντα!>> σκέφτηκε παρασύροντας τον να την κυνηγήσει για να μην την αφήσει να τον προσπεράσει. Μπροστά της βρήκε μια στοίβα με κούτες που θα έκαναν την πτώση του ανώμαλη. Τουλάχιστον έτσι πιστευε όταν την τελευταία στιγμή άλλαξε πορεία. Ο Yamada όντως είχε πηδήξει με σκοπό ένα χτύπημα στην πλάτη της. Όταν όμως είδε τι τον περίμενε, έστρυψε απότομα το σώμα και πάτησε στην πλησιέστερη κολώνα. Ώθησε και πετάχτηκε προς την κοπέλα που έκπληκτη δέχτηκε το χτύπημα. Ένιωσε την μύτη της να ανοίγει αλλά ο πόνος ήρθε πάλι μουντός στις αισθήσεις της, ως αποτέλεσμα μιας αγωγής που είχε πάρει. Ένιωσε το σώμα της να πέφτει αλλά την τελευταία στιγμή, συγκράτησε το πόδι του πάνω της, παρασέρνοντας τον μαζί της στο έδαφος. Εκεί ήταν όμως το δικό της πεδίο και ο ίδιος δεν ήταν συνηθισμένος σε αυτή την θέση. Όσο κι αν πάλευε για να ελευθερωθεί, εκείνη συνέχιζε να τον τραβά και να τον σφύγγει ενώ εκείνος την έσπρωχνε, την χτύπαγε. Τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση του και έδεσε τα χέρια της γύρω από το σαγόνι του, τραβώντας το προς τα πίσω. Θα μπορούσε μέσα σε ένα λεπτό να τον ρίξει αναίσθητο, ωστόσο του έδωσε το περιθώριο να παραιτηθεί. Εκείνος τελικά το δέχτηκε. Το να χειροτερέψει την κατάσταση του, όχι μόνο ήταν ανώφελο, αλλά θα τον εμπόδιζε να επιστρέψει στα καθήκοντα του, στο να προστατεύει τον Hayari. Της χτύπησε το ένα χέρι που τον έσφυγγε επανηλειμμένα και εκείνη χαλάρωσε. Σηκώθηκαν ταυτόχρονα με το βλέμμα στραμένο ο ένας στον άλλο αμυντικά. Είχαν και οι δύο τα χάλια τους, ειδικά η κοπέλα που ήταν μέσα στα αίματα από την μύτη που δεν έλεγε να κλείσει. Έπειτα, ο νεαρός της υποκλίθηκε και η Shura του υποκλιθηκε ως αναγνώριση πριν πάρουν τον δρόμο για το εσωτερικό του μεγάρου.

Το μέγαρο αποτελούσε τον οίκο μόδας της Madame Eve και ήταν πανέμορφο αν εξαιρούσες τα πένθιμα χρώματα στα έπιπλα και στην διακόσμηση. Ο Yamada άφησε την κοπέλα να ψάξει για την ομάδα της ενώ ο ίδιος αποσύρθηκε για το δωμάτιο του. H Shura δεν άργησε να τους βρει και με ανακούφιση παρατήρησε ότι ο Hayari είχε αποχωρήσει έστω προσωρινά. Πλησίασε τον Hairem που στεκόταν μπροστά από τους υπόλοιπους, πιο απόμακρος.
-Τι έχασα; ρώτησε κατευθείαν χωρίς να σχολιάσει τι είχε μεσολαβήσει που θα την εκνεύριζε ακόμα περισσότερο.
-Δεν θα είχες χάσει τίποτα αν έβαζες το κεφάλι σου να δουλέψει, απάντησε εκείνος, χωρίς δηκτικότητα όμως. Παρόλα αυτά άναψαν τα λαμπάκια της μαθητευόμενης του.
-Που να φανταστώ ότι εκείνος ο τύπος ήταν τόσο σημαντικός;! Και ούτε φταίω που με αντιπάθησε με την πρώτη ματιά!
-Σε αντιπάθησε γιατί του έδωσες πάτημα να το κάνει! Αν σταματούσες να κοιτάς τον κόσμο λες και θες να τους στρίψεις το λαρύγγι θα βοηθούσε! της τόνισε έχοντας αρχίσει να θυμώνει πραγματικά.
-Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να το κάνω για κάποιον σαν εκείνον τον Hayari, δήλωσε πεισματάρικα. Κι ούτε πρόκειται να το κάνω για κάποιον σαν κι αυτούς! Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο κόσμος τους, συνέχισε απλώνοντας τα χέρια για να δείξει τον όλο χώρο. Βέβαια, δεν ήξερα ότι ενδιέφερε εσένα! κατέληξε ειρωνικά.
-Με ενδιαφέρει όσο κι εσένα, σε διαβεβαιώνω. Αυτό όμως που με ανησυχεί είναι η συμπεριφορά σου που δεν συμμαζεύεται ούτε με σφαίρες! Τι στο καλό θα έκανες αν δεν ήμουν εγώ εδώ; της αντιγύρισε με μάτια που άστραφταν.

Η κοπέλα ήταν έτοιμη να απαντήσει με λόγια που ελάχιστα είχαν φιλτραριστεί από τη λογική, όταν ο Hayari επέστρεψε στο δωμάτιο, συνοδεύοντας μια γλυκιά στην όψη γυναίκα, με ευχάριστη αύρα. Εκείνη ήταν εννοείται κομψά ντυμένη, με τα ξανθά μαλλιά της σε έναν περίτεχνο πλέξιμο στην βάση του αυχένα, και μάλλον ήταν η ίδια η Madame Eve. Πλησιάζοντας τον Hairem και την Shura, ομως τα χαρακτηριστικά της τσιτώθηκαν.
-Θεέ μου, είσαι καλά δεσποινίς; απευθύνθηκε ανήσυχη στην Shura που ανοιγόκλεισε απορημένη τα μάτια.
Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η μύτη της έσταζε αίμα όχι μόνο πάνω της και στα ρούχα της, αλλά και στο πάτωμα.
-Αν είναι δυνατόν! αναφώνησε εκτός εαυτού ο Hayari που δεν σχολιασε την αποτυχία του φύλακα του. Πήγαινε κάπου να συμμαζευτεις, καταστρέφεις ένα χαλί τεράστιας αξίας!
Έπειτα της γύρισαν όλοι την πλάτη. Ο Hayari έπιασε αγγαζέ τον Hairem και του απευθύνθηκε με πολύ πιο γοητευτική φωνή.
-Θα σε περιμένουμε να επιστρέψεις, την πληροφόρησε πολύ ευγενικά η Madame Eve και έφυγε για να ειδοποιήσει τις καθαρήστριες.
Η Shura έπιασε τον Hairem να χαμογελά στον Hayari με ψεύτικο ενδιαφερον. Μόρφασε με πίκρα καθώς ένιωσε να ζηλεύει αυτήν την εικόνα την οποία η ίδια ούτε να προσποιηθεί ανεκτά δεν μπορούσε. Έκανε μεταβολή και πήγε να βρει το δωμάτιο της όπου θα γινόταν πιο κόσμια.

Ο Hairem κοίταξε πάνω από τον ώμο του κατά την μεριά της κοπέλας που απομακρυνόταν. Ήθελε τόσο πολύ να της δώσει ένα καλό χέρι ξήλο, να της περάσει στο κούφιο της κεφάλι ότι καταλάβαινε απόλυτα τα λάθη που έκανε εκείνη τώρα. Ότι ήταν ακριβώς τα λάθη που κι ο ίδιος έκανε όταν ήταν στην ηλικία της και ότι ήξερε ακριβώς πόσο ακριβά θα μπορούσαν να της στοιχήσουν. Θα είχε ώρα και γι αυτά τα μαθήματα... Ή όχι... Η εικόνα που είδε μετά, περισσότερο αίσθημα ήταν παρά γεγονός, τον έκανε να τραβηχτεί από το πλευρό του Hayari, να χάσει το χρώμα του και να του έρθει η τρελή παρόρμηση να την ακολουθήσει στο δωμάτιο της.
-Συμβαίνει κάτι; ρώτησε με περιέργεια ο Hayari καθώς ο Hairem προσπαθούσε να συνέλεθει και να συνεχίσει στο βάδισμα τους.
-Τίποτα που να μην μπορώ να αντιμετωπίσω, αγαπητέ μου! του χαμογέλασε αχνά, αν και μια ρυτίδα είχε βαθύνει ανάμεσα στα φρύδια του.

Το δωμάτιο της Shura ήταν πιο ευχάριστο από ότι το υπόλοιπο μέγαρο. Καταρχάς δεν ήταν σε πένθιμους τόνους και δεύτερον, ήταν ήσυχο. Τα ελάχιστα υπάρχοντα της είχαν μεταφερθεί εκεί και η ίδια αποφάσισε πως έπρεπε να κάνει ένα μπάνιο για να χαλαρώσει και να περιποιηθεί την παρουσία της. Έλυσε τον εξοπλισμό της και ετοιμάστηκε να περάσει στο μπάνιο όταν άκουσε ένα σκίρτημα. Το χέρι της κράτησε την τελευταία στιγμή τη λαβή του περιστρόφου της που στράφηκε αυτόματα προς μια άγνωστη φιγούρα που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί. Παρότι καλυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια, η φιγούρα σίγουρα άνηκε σε άντρα, ψηλό και με ανοιχτούς ώμους από όπου έπεφτε ένας μανδύας με κουκούλα κατεβασμένη μέχρι τα μάτια.
-Ποιος είσαι εσύ; ρώτησε συνεχίζοντας να τον σημαδεύει.
Θα τον είχε ήδη πυροβολήσει. Όμως, το γεγονός ότι δεν τον είχε αντιληφθεί μέχρι τη στιγμή που έκρινε ο άγνωστος ότι ήθελε να αποκαλυφτεί, σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνει βιαστικές κινήσεις. Το χέρι του κινήθηκε αργά και σταθερά για την τσέπη του, χωρίς να δείχνει ότι την φοβόταν. Ένας συναγερμός σήμανε στο εσωτερικό του κεφαλιού της, ένα πολυ κακό προαίσθημα που όμως δεν μπορούσε να προσδιορίσει. Το χέρι του κάτι έπιασε και το σήκωσε για να της το δείξει. Ένας φάκελος από απλό χαρτί με κόκκινο κέρινο σφάγισμα να επισημαίνει την σημασία του. Ένιωσε την περιέργεια της να φουντώνει μαζί με την ανησυχία της ότι κάτι πολύ κακό θα συνέβαινε. Ο άντρας άφησε τον φάκελο όρθιο στο κομοδίνο της και της γύρισε απρόκλητα την πλάτη. Όταν πέρασε το κατώφλι της πόρτας της, η Shura ήταν σίγουρη ότι είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί. Παρόλα αυτά, κατέβασε το περίστροφο και άνοιξε βιαστικά με το ένα χέρι το φάκελο για να διαβάσει ένα γράμμα που "ποτέ δεν διάβασε".